Cornelio es un nombre propio masculino de origen latino en su variante en español. Proviene del latín cornu (cuerno), ya que ser un "hombre de cuerno" era, en sentido figurado, una aspiración de los antiguos guerreros, al suponer que esta forma hace invulnerable a las flechas. En la antigua Roma destacó la gens Cornelia, a la que pertenecieron los Escipiones.
YouTube Encyclopedic
-
1/1Views:369
-
Sobre el Significado de la Escolástica según Cornelio Fabro - Mario Caponnetto
Transcription
Santoral
- 16 de septiembre: San Cornelio (papa).
- 20 de octubre: San Cornelio (centurión).
Variantes
- Femenino: Cornelia.
Variantes en otros idiomas
Variantes en otras lenguas | |
---|---|
Español | Cornelio |
Alemán | Cornelius |
Aragonés | Cornel |
Asturiano | Corneliu |
Bretón | Korneli |
Búlgaro | Корнелий (Kornelij) |
Catalán | Corneli |
Checo | Kornélius |
Croata | Kornelije |
Danés | Cornelius |
Esperanto | Kornelio |
Estonio | Korneelius |
Euskera | Korneli |
Finlandés | Cornelius |
Francés | Corneille |
Gallego | Cornelio |
Georgiano | კორნელიუსი (Korneliusi) |
Griego | Κορνήλιος (Kornélios) |
Holandés | Cornelius |
Húngaro | Kornél |
Inglés | Cornelius |
Islandés | Kornelíus |
Italiano | Cornelio |
Latín | Cornelius |
Letón | Kornēlijs |
Lituano | Kornelijus |
Noruego | Kornelius |
Polaco | Korneliusz |
Portugués | Cornélio |
Rumano | Corneliu |
Ruso | Корнелий (Kornelij) |
Sardo | Cornèliu |
Serbio | Корнелије (Kornelije) |
Sueco | Cornelius |
Ucraniano | Корнелій (Kornelij) |
Véase también
Bibliografía
- Montes Vicente, José María (2001). El libro de los Santos. Alianza, Madrid. ISBN 84-206-7203-3.
- Tibón, Gutierre (1994). Diccionario etimológico comparado de nombres propios de persona. Fondo de Cultura Económica, México. ISBN 968-16-2284-7.
- Yáñez Solana, Manuel (1995). El gran libro de los Nombres. M. E. Editores, Madrid. ISBN 84-495-0232-2.